Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

κουτσός και μεταδεύτερος



έχω σκεφτεί πολλές φορές
να εγκαταλείψω αυτόν εδώ τον τόπο
αυτό εδώ το blog
να πιέσω το μαξιλάρι
πάνω στο πρόσωπο του Stoned Thinker
την ώρα που κοιμάται
και να μετρήσω μέχρι το 118
έπειτα
σαν Μακελάρης να χαθώ
μέσα στη νύχτα

μετά κάτι συμβαίνει
που με κάνει φανατικό αυτού του τόπου

τελευταία συνέβη
να εμπιστευτώ ένα απόσταγμα των μέχρι τώρα γραπτών μου
στον Mario Sofokleous και στην εκπομπή "το κουτσό"
του αυτοδιαχειριζόμενου ραδιοφώνου metadeftero

τον ευχαριστώ πολύ που μου τράβηξε το μαξιλάρι πριν την εκπνοή
και υπάρχει ακόμα αυτός ο κάποιος Stoned Thinker



Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

3 προγεννητικά




I

Τα έμβρυα, έχουν τους διπλάσιους χτύπους
καρδιάς από αυτούς των ανθρώπων.
Τόση η λαχτάρα τους για ζωή.

II

Έσκυψα και βοήθησα να βάλει τα σανδάλια της.
Με το αυτί μου κολλημένο στην κοιλιά της
σήκωσα τα χέρια και σχημάτισα το φωτοστέφανό μου.

III

Να μη ξεχάσω να φτιάξω ένα κολάζ
να 'χει στους ώμους του ο Άτλας
μία κοιλιά εννιαμηνήτικη.



* η φωτογραφία από το σκίτσο της Ηλέκτρας που ήταν κρεμασμένο στον Β' όροφο του Αρεταίειου Νοσοκομείου.




Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

κόκκινος αφαλός



Μέτρησα τις οπές του σώματος
σαν τις κινήσεις
σκακιστής που δέχεται επίθεση.

Τι να σου κάνουν δυο χέρια μόνο
κι ένα φίλτρο μυαλού 
πριν τη στόμωση;

Χαλίκι χοντρό
βοτσαλάκι ψηλό μέχρι που άμμος
στριμώχνεται 
πίσω απ' τον αφαλό.

Στροβιλίζουσα άμμος παλεύει 
δίχως γυρισμό
στην αδιέξοδη ολίσθηση 
του τέλους.

Κάθετη έρημος θαρρώ
θα λούσει τους μηρούς μου
τα καλάμια μου.

Μικρά κρανία οι αστράγαλοι
το βήμα συγκροτούν
το τελευταίο βήμα
πριν τη βύθιση τους.

Γόνατα άνυδρα
ανίκανα να κινηθούν
και να λικνίσουνε το κύκνειο.

Τι νόμιζες πως είμαστε 
αγύριστα μυαλά;

Αγύριστες κλεψύδρες είμαστε.


Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

λόγια αέρα



Τα καλοκαίρια σκάνε οι ψιψίνες
πέφτει η νύχτα και κινούν για το λιμάνι
μήπως και βρουν κανένα μικρό ψάρι
από αυτά που δεν τραβάν στην αγορά
τα πεταμένα στην προβλήτα απ' τον ψαρά 
με ύφος
εσάς, σας πρέπουν νύχια όχι πηρούνια.

Μα του ψαρά δεν του περνάει απ΄το μυαλό
πως οι ψιψίνες που κινούν για το λιμάνι
έχουν τα νύχια νυσταγμένα
και περπατούν με βήμα σαν αυτό που έχουν όσοι 
βγαίνουν από το κρατητήριο χαράματα Δευτέρας.

Γιατί στο κάτω κάτω και αυτές
κάτι ανάλογο ακούσαν
κάτι του στυλ
εσάς, σας πρέπουν κοκοβιοί όχι τσιπούρες.




Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

τζιτζικωτό




Η ποίηση σε ικανοποιητικά για την εποχή επίπεδα.

Κι όμως ο αναγνώστης ιδρωμένος χασμουριέται.

Πρέπει επειγόντως να πειστεί, ότι τα ποιήματα αυτά

είναι γραμμένα στην τζιτζικωτή.

Και ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί στα χέρια του να σκάσουν.




Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

στην παιδική



Με μια τρεχάλα πέρασε τη διάβαση. Στον πάγκο με τα κοκοράκια και τα μήλα, τυλίχτηκε την πιο μεγάλη σαπουνόφουσκα κι αφού για λίγο αιωρήθηκε, βρέθηκε στο ψηλότερο σημείο. 
Σ' ένα της παιδικής χαράς πανόραμα.



Πάνω στην πλαστική σου καμπυλότητα
στην πρώτη ψεύτικη αγκαλιά, θα αφεθώ
σε μια ολίσθηση ανορθόδοξη.
Μα, πού ακούστηκε πρώτα να βγαίνουνε τα πόδια;
Πώς σε φαντάστηκα τσουλήθρα ως ξεγέννημα;



Αυτός απ' τη μία /                          \ Αυτή απ' την άλλη
Κοιταζόντουσαν στα μάτια - κι έδειχναν να ισοζυγούν.



Εξαρτημένοι από κούνια
πάντα θα θέλουμε ένα χέρι να μας σπρώξει.
Το πώς θα σταματήσουμε το ξέρουμε εμείς.
Αν θα φρενάρουμε τα πόδια στα χαλίκια
ή μ΄ ένα πέταγμα αν ξεφύγουμε μπροστά.



Κάτω απ' τη βρύση έτριψε τα χέρια. Μετά τα αίματα απ΄τα γόνατα καθάρισε. 
Πριν περάσει τη διάβαση τρεχάλα, ζήτησε μαλλί της γριάς.
Από τον μάγο της παιδικής χαράς.






Τρίτη 3 Μαΐου 2016

βάσει 01011


Tetsuya Ishida


οι ταχύτητες
οι εποχές
οι διευθυντές
τα σκηνικά
οι παραστάσεις
οι διαθήκες
τα δόντια
το χρώμα των ματιών της τα καλοκαίρια
το αίτημα
το σύνθημα
ο ρυθμός
ο τελευταίος στίχος στο ποίημα - το ποίημα
ο σκοπός
το σώμα
κι ακόμα
το βήμα σου καθώς
συναντάς έναν τυφλό με μπαστούνι

(κάποια πράγματα που αλλάζουν)


τον Ερμή που διαχειρίζεται το Κείμενο 
τον συμφέρει να με- λετάω τι έχουν γράψει οι άλλοι, 
επιμένει ωστόσο να το κάνω ΚΡΥΦΑ απ’ τον εαυτό μου.

Ευγένιος Αρανίτσης /από το έμπα του 01111 της συλλογής ''καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

2, 6, 6

#05 αντιποίηση



πες πως σου δίνω δύο όμορφες εικόνες
τις λέξεις πες σου τις δίνω μισές

εσύ τα πλάθεις όλα στο μυαλό
καταλαβαίνοντας πως ήθελα να πω

''το ποίημα ξεγελά''

ε, ακριβώς έτσι λειτουργεί το ρέμπους






Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

αέρινη θεά




Ζάρωσε κούκλα μου το δέρμα σου

Χάθηκε η αίγλη μέσα στα χρόνια

Άλλοτε αέρινη θεά

Τώρα ξεφούσκωτη κοινή

Μα εγώ πιστός στην ομορφιά σου

Κλείνω τα μάτια στη συντέλεια αυτή

Πανάθεμα, ας πιάσει η ευχή

Κι ας έρθει αέρας στα πανιά σου, να θυμίσει

Πως είναι σίγουρα καιρός

Που πρέπει ο νους σου να 'ναι στρογγυλός

Αέρα, να δεις χρειάζεσαι αέρα

Ω!

Αέρα λέγαν το '40 στα βουνά

Όμορφο θα 'ταν να το έλεγαν γιατί

Θα 'χαν κι αυτοί

Ξεφούσκωτη μια μπάλα μπρος στα πόδια τους.




Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

η δολοφόνος με τη θερμοφόρα



Eίπε πως η μητέρα της
συνήθιζε ν' ανάβει ένα τσιγάρο
μες τον ύπνο της.

Είπα πως η μητέρα μου
είχε γεμίσει το παρκέ μ' αποτυπώματα
καθώς συνήθιζε το ίδιο.

Αποτυπώματα τσιγάρου στο παρκέ
και στα σεντόνια τρύπες.