Μια φορά στη Ρώμη

Μια φορά στη Ρώμη
Ίσως να μ' έλεγες και δεκανέα αλλαγής
Αρκεί να έβλεπες πώς δίπλα μου κατέβαινε τη σκάλα
Φόρα παρτίδα με το όπλο ανά χείρας
Ο δέκα - δώδεκα σκοπιά, σταθμός μετρό του Τέρμινι
Ρώμη Δεκέμβρης 2015
Αυτό θα το θυμάμαι
Στα μάτια σας θα ήμουν δεκανέας αλλαγής
Τα μάτια σας ανήκουν εις την Δύση
Η πόλη αυτή μια μέρα θα μεθύσει
Ρίσκο μεγάλο κάτι τέτοιο για αυτήν
Ω! Και για τον σκοπό
Μη ρίξει σε κανέναν που για πλάκα
Η σούρα του τον έκανε να τρέξει και να φωνάξει αλαχακμπάρ

αδεισιδαιμονία

κολάζ #02 αδεισιδαιμονία

Πίσω απ' τα ροζ τα φυτιλάκια και το λάδι

ήταν που είχα κρύψει μια φωτογραφία μας.

Μέχρι που μου 'παν του σογιού οι βασιλικοποτίστρες

οι νεκροί με τους νεκρούς

με φόβο μες στα μάτια.

Ήρθα λοιπόν κι εγώ το άλλο σούρουπο

μας χώρισα.

Άναψα με τον αναπτήρα τους μακρύ ένα τσιγάρο

- τον καβάντζωσα.

Και από τότε πάνε χρόνια

που σκέφτομαι, ποτέ δεν τους απάντησα:

Ποιός δηλαδή ανάμεσά μας, ζωντανός με ζωντανό;

Μα τέλος πάντων, άλλο ήθελα να πω

αν είναι εύκολο για ρώτησε να μάθεις

είχε ο Πετρόπουλος γονείς με δεισιδαιμονίες;

ο αναμάρτητος

κολάζ #01 ο αναμάρτητος

Σε αφθονία στον παράδεισο κουβέρτες μ' ευλογιά
στιγματισμένα στήθη
διαφυγόντες οργασμοί
τρεμάμενη στα ηχεία μια φωνή:

Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες·
τοῦτο γάρ ἐστί τό Αἷμα μου.

Kαι τρέχουνε τα άβουλα βαμπίρ
να πιουν απ' το μπουκάλι
με το ξεθυμασμένο άρωμα μιας Κυριακής
μυρώνοντας τη θλίψη
κάτω απ' τα μάτια
από τ΄αυτιά τους πίσω
ενόσω τον χαβά της η φωνή να συνεχίζει:

είναι αναμάρτητος ο καπιταλισμός ενδοφλεβίως.

σ’ ένα τσιγάρο ποίημα

Έχω απλώσει μια στρώση πάνω στο χαρτί

μια ραχοκοκαλιά κλωνάρι

γέρνω την πλάτη πίσω

τεντώνω σωθικά να καταλάβουν.


Πως έρχεται η στιγμή της Ανατάσεως.


Πως έρχεται η στιγμή της Επαφής.


Είμαι έτοιμος να δεχτώ την Μεγαλοσύνη.


Σας λέω, έτοιμος να σπάσω τα δεσμά

του γνωστού χρόνου

του γνωστού χώρου τον φράχτη.


Αργά βουτώ το χέρι στο ιερό νηπενθές.


Κρυσταλλοποίηση στο φυλλάριο της κορφής

που μια φορά

αγριοκάτσικο το πέρασε στο στόμα

και πήρε τα ψηλά βουνά – αντάρτεψε.


Τώρα το τρίβω απαλά με τ' ακροδάχτυλα

να δραπετεύσουν μυρωδιές

ποτάμια να φουσκώσουν

και πασπαλίζω τη Φαιά, στην κόλλα τη λευκή.


Το πούρο απόσταγμα της νόησης να χυθεί.

τσακμάκι #02

μεζές

Μια δυο ροδέλες χταποδάκι

επάνω σε μπαγιάτικο ψωμί

τριγύρω κίτρινο τυρί

κι άντε στη μέση μιαν ελιά.

Τι νόμιζες η ποίηση, χορταίνει;

Ένας μεζές ν' ανοίγει η όρεξη

για το κυρίως που είναι ζήτημα

αν φτάσει στο τραπέζι.

καθώς σκεφτόμουν να αλλάξω βιβλιοθήκη

Είμαστε καραμέλες

Πάνω στης αιωνιότητας τη γλώσσα

Λιώνουμε και τελειώνουμε

Μέσα στο σκοτεινό της καταπιώνα

Αργύρης Χιόνης - Τύποι ήλων 

Κάποτε, ένα βιβλίο ήμουν.

Ένα βιβλίο ανάμεσα σε τόσα άλλα.

Χάρτινο μνήμα στην Α βιβλιοθήκη.

Όλο και κάποια χέρια μ΄έσερναν στα εγκόσμια.

Και τότε τίναζα τις σκόνες από πάνω μου.

Έσφιγγα τις σελίδες μου στον ήλιο.

Μα αυτά τα χέρια μ' εξουσίαζαν.

Με άνοιγαν στα δυο και με ξεφύλλιζαν

μπροστά στις στάχτες των τσιγάρων.

Υγρά τα δάχτυλα περνούσαν από πάνω μου.

Μέχρι που σταματούσαν σε κάποιο δίστιχο σωθικό.

Έγδερναν γύρω του μελάνι.

Με στιγμάτιζαν.

Μέχρι που μ' άφηναν ξανά στην ησυχία.

Στην ησυχία που πιότερο απ' το στίγμα με πονούσε.

un

αναρωτιέσαι που βρίσκεσαι

αναρωτιέσαι ποιος είσαι

χωρίς σταυρούς

σημάδι αναγνώρισης κανένα

προσπαθείς να ακούσεις

τα ρήγματα στις φτέρνες σου

το μανικετόκουμπο στο πάτωμα

ζαλάδα σε χρόνο πυκνό

ολισθαίνει το σίγουρο βλέμμα σου

καταφτάνει η τρέλα

αλλήθωρος σε χώρα τυφλών

μετράς τα αστέρια με πείσμα

τα βρίσκεις σκούρα

απέναντι στην αυγή

απέναντι στη μετάφραση  

κι αυτό είναι ένα βήμα

βήμα σημαντικό 

να πάψεις πια ν' αναρωτιέσαι

καμένο από τσακμάκι χαϊκού

με είδε που καθόμουν σκεπτικός στον καναπέ και με πλησίασε
χάιδεψε απαλά την αισθαντική - συνειρμική περιοχή του εγκεφάλου
κι έχωσε το κεφάλι της
ανάμεσα στον θώρακά μου και στο χέρι
με τρόπο τέτοιο που να την έχω αγκαλιά κι όχι κεφαλοκλείδωμα
- οι εικόνες πρέπει να δίνονται σωστά -
με το ένα χέρι λοιπόν, την είχα αγκαλιάσει
και η παλάμη μου της κράταγε το μπράτσο
το άλλο χάιδευε το μέτωπό της κάθετα
με τα δάχτυλα να μπλέκονται που και που στα μαλλιά της
η ένταση της ημέρας έφευγε
το κατάλαβα όταν ήρθε η ιδέα να βάλω μουσική
λάθος
όταν σκέφτηκα πως δεν υπάρχει λόγος να χαλάσω τη στιγμή
κι άφησα το λαιμό μου ν' ακουμπήσει στο κεφάλι της
της χάιδευα το στήθος πια
κι αν η εικόνα έχει δοθεί σωστά
θα ακούσατε κι εσείς τη μουσική
αφού

αν και άμουσος
στο στήθος μου σαν γέρνει
μοιάζω βιολιστής

post it

old wives' tale

Άκουσε σφυρίγματα μέσα στη νύχτα κι έφυγε
πίσω της άφησε ανοιχτά ντουλάπες και ψαλίδια
μετά το πρώτο σταυροδρόμι το πίστευε
πως είδε ένα μικρό μαυριδερό να περπατά
μ' άδειο κουβά στο ένα χέρι
και κουκουνάρι να κλωτσά στο βάδισμά του.

Πιο κάτω μια γιαγιά τις κλάρες να κουνά
τον ταχυδρόμο στη γωνιά να κατουρά τις στάχτες.

Τόσο πολύ φοβήθηκε που 'σκυψε το κεφάλι
και πήρε δρόμο γυρισμού.

Ούτε στιγμή δε σήκωσε το βλέμμα της.

Τότε αντί για σκιαχτικούς κατά το διάβα
είπε πως έβλεπε χάμω κουμπιά μα και καρφίτσες.

Την άκουσα προσεχτικά την καθησύχασα
και μάζεψα το καπέλο απ' το κρεβάτι να ξαπλώσει.

Σκεπτόμενος τι συνέβαινε
πρόσεξα κάτι τραγικό μια εξήγηση για όλα.

Σ' ένα βιβλίο στο πάνω ράφι
ξεχασμένος μέσα του για μήνες
ένας σελιδοδείχτης.

η τρελή γραφή

η τρελή γραφή καρποφορεί
αδιάβαστη πιάστηκε τη στιγμή
που ο ρομαντισμός με την παράνοια
πιασμένοι αλά μπρατσέτα
έστρωσαν σατέν σεντόνια κόκκινα
κι αράδιασαν επάνω τους
περιπαιχτικά
διάφανους δονητές

η τρελή γραφή καλπάζει
κανόνες χωρίς
ρυθμός αχρείαστος
αφού δε θωρεί στον ορίζοντα
στίγματα πατημένης γης

η τρελή γραφή κυκλοφορεί
με την αισθητική της γυναίκας
χταπόδι στο κεφάλι
και για μαλλιά πλοκάμια
αν ήταν άντρας
αξύριστο καβούρι για μουστάκι

η τρελή γραφή κυκλοθυμίζει
ένα μεσημέρι στην παιδική χαρά
και ξαφνικά
μιας νύχτας αϋπνία

πιασμένη σε κιμκιντούκιο αγκίστρι
κάνει σπασμούς

για να σου δώσω να καταλάβεις
περίπου την ένταση που κρύβει
σκέψου
την τελευταία φορά που ανατρίχιασες
και πες μου αν άξιζε αλήθεια

Artemisia Absinthium

Σφούγγισες τον ιδρώτα
του ύπνου του κακού
με μπαμπακένιο μαξιλάρι.

Ορμητικές οι θύμησες
απ' τα χαλάσματα του τοίχου
τρυπώνουν στο σαλόνι του εγκεφάλου.

Πικρή αμαρτία στα χείλη.
Αρτεμισία ρέουσα σ΄ένα χορό βαρύ
καθώς στα ύψη σκαλωσιά πάνω σε ώμους γίγαντα.

Ποίημα το ποίημα ζύγωνε η διάγνωση.
Νεκροφοβία.
Κι έλαμψε στα μάτια το τρικέρι.

φωτογραφία από τη συλλογή Το γκρίζο φως και οχτώ πίνακες 

του Τάκη Σινόπουλου

δεν είναι τίποτα

χρειάζεται μεγάλο έγκλημα

για να κερδίσει η ανία την άνοια

τεχνητά αγκομαχητά υποταγής

μάχονται το απλανές βλέμμα

τα θολωμένα μάτια καφέ σκούρο

κάτω απ' το τσόφλι τους

φαντάζουν εξαίρετος μεζές

τηγανισμένες παντόφλες μελιτζάνες

σ' ένα ισόγειο πιωμένος ούζο

ο τάρας μπούλμπα ζει

και το τηλεκοντρόλ στο τραπεζάκι

μην ανησυχείτε δεν είναι τίποτα

τα χάπια πάντα δίπλα

λίγο να παρακούσει πάει χάθηκε

η φθήνια

Γενόσημες ιδέες πότισαν τα πλακάκια

λαθραία τσιγάρα ‘του ενός ευρού’

πίσσα σκοτάδι τα μάτια σου

τρίκυκλο, βέσπα, εισαγωγαί - εξαγωγαί

κι ανάφλεξη στα φρύδια σου, φωτιά.

Φαντάζομαι ένα ζευγάρι να φιλιέται

σουτιέν στον πάγκο,

σάπιες ντομάτες – ξεπουλάμε ξεπουλάμε

-ανέδυσε το medium και το large-

τρύπια καλσόν – με το κιλό κιλότες

κι αν τα λεφτά ήταν πολλά

και πάλι, εμείς θα φάμε τον παρά

-η φθήνια-

Λίγα εμπορεύσιμα ανταλλακτικά, μασώμενα

μασέλες δίχως δόντια.

στίχο τον στίχο με @katia_gousia

κάποια καρέ αγνοούνται

το αεράκι φούσκωσε την κουρτίνα προς τα μέσα
φέρνοντας στο σαλόνι μια νύφη εγκυμονούσα

κάτω απ' το τραπέζι ξεπρόβαλε ένα μικρό παιδί
μπουσούλαγε να βρει την κουδουνίστρα

έτριζαν τα γόνατά του στο παρκέ
μέχρι που κρύο μωσαϊκό το έκανε αγόρι

κατέβηκε να παίξει στην αυλή με την ασβεστωμένη μάντρα
- το σύνορο της ξεγνοιασιάς

μπορούσε πια με μια μονάχα κίνηση
να μαζέψει την ομορφότερη φτέρη στα δυο του δάχτυλα

να κλωτσήσει την μπάλα τόσο δυνατά
ώστε να καρφωθεί στον κορμό του φοίνικα

ή ακόμα, να γυρίσει στο επόμενο καρέ
την άσπρη ροδέλα του view master

ψάχνοντας τον αυτοσαρκασμό

πήρα στα χέρια μου το μείζον ελληνικό λεξικό
τεγόπουλου φυτράκη έκδοση 1997
και το ξεφύλλισα κοιτώντας πάντα πάνω δεξιά
τα λήμματα που δείχνουν αν πορεύεσαι σωστά

αγοραφοβία (όχι, έχω δρόμο ακόμα)
ακελάηδιστος (παρακάτω)
αλληγορώ (καλή δουλειά έχουν κάνει μπράβο τους)
απρόσεχτος (λες να το πέρασα;)
άτυχος (ωραία ένα γράμμα ακόμα και το βρήκα)
αυθορμητισμός
αυθυποβολή 
αυταπάτη
αυτοέλεγχος
αυτοπειθαρχία
αυτός
αυτοσεβασμός;
μα είναι δυνατόν να λείπει ο αυτοσαρκασμός;

ανοιχτόστομοι

δίψα για αίμα
τροφή με ενημέρωση
ανοιχτόστομοι
μας αφήνουν τα κοράκια
σκουλήκια στη γλώσσα
που δε πρόφτασαν  να χωνέψουν
φουσκωμένα πνευμόνια ξεβρασμένα στα διαπόντια
θρησκοβόρα μυαλά
κρύβουμε έναν μακελάρη
στον κούφιο τραπεζίτη μας
η μύτη μας κρεμάλα
ο ψόφος καραμέλα
τον φτύνουμε σε κάθε είδηση
η μπάλα της επικαιρότητας
κάποιους τους παίρνει στον κατήφορο
άλλοι την κρύβουν κάτω από τη μπλούζα
οι πρώτοι δύσκολα γυρίζουν
οι τελευταίοι μένουν να αναρωτιούνται
τι δύσκολο που είναι
να στρέψει η εγκυμονούσα το μαχαίρι στην κοιλιά
χωρίς να βγάλει άχνα