tulipaner

χρονολογώ την εξαφάνιση της έμπνευσης

από τότε που τα σκουπίδια 

άρχισαν να μυρίζουν λίγο πιο έντονα

την ανησυχία για το πότε θα επιστρέψει

την τελευταία φορά που έγραψα 

τη λέξη θάλασσα  

με έναν αστερία περισσότερο

πως θα αργήσει μάλλον

το κατάλαβα όταν σε ένα γκολ 

παρατρίχα και δε χύθηκε η μπύρα μου

την περίμενα βέβαια 

υπομονετικά 

εκτοξεύοντας κουκούτσια καρπουζιού

από το στόμα

τα πόδια πάνω στο τραπέζι
και το τσιγάρο να αφήνει
μια κιτρινίλα πινελιά

(μαντζούνι από τα λίγα)

μέχρι που δεν άντεξα την ανυπαρξία μου

είπα 

πρέπει να γίνει κάτι
να σηκώσω ψηλά το κεφάλι

και τζιράφ!
τουλίπες κίτρινες πέρασαν το κατώφλι μου
ξεχύθηκαν στη βεράντα
και μπλέχτηκαν στα πόδια μου

τυλίχτηκαν μέχρι το λαιμό
όχι σαν φίδια
σαν κασκόλ νορβηγικά
και μου ψιθύρισαν στ' αυτί
να μην ανησυχώ γιατί
τα καλοκαίρια η έμπνευση
το σκάει
σαν καβαλάει τον ιδρώτα

το μπάνιο του λαού

Είπα όχι, δε θα χάσω την ευκαιρία να πάω στη θάλασσα. Απέφυγα τα τετριμμένα κυριακάτικα θα γίνεται το σώσε. Κίνηση παραλιακή, δευτεραθλήτρια στο νήμα με αντίπαλο τις μύγες. Θα διαλέξω μια ήσυχη παραλία, μην είμαι και μόνος, καθόμουν στον υπολογιστή. Η ελλειπτικότητα μεγάλο όπλο. Επίσης σκέφτηκα ένα Νιγηριανό να ψάχνει στον χάρτη, να βρίσκει έναν Αθηναίο Ιούνιο μήνα να λέει ποιος τρέχει τώρα σε παραλίες. Να θέλει να με πνίξει με τον ιδρώτα της μασχάλης. 

Έφτασα, τι γίνεται εδώ, μαθεύτηκε κι αυτή η παραλία. Πόσο τρυφερό εκ μέρους μας, να ψάχνουμε ίσκιο για τα οχήματα. Τώρα που ήρθα θα κάτσω. Στον αμμόλοφο, κάτω από τα δέντρα. Απόσταση ασφαλούς παρατηρητικότητας από τα τατουάζ με αντιαισθητικούς ανθρώπους στο μελάνι τους. Δροσιά έχει, δε θα βγάλω τη μπλούζα. Κι ας λεν ειρωνικά για τους ποιητές πως πάνε στη παραλία και δε βουτούν στη θάλασσα. Συνεχώς αδιάθετοι αφού. Το καλύτερο μαύρισμα το κάνει το χας όιλ. Τώρα που βολεύτηκα  κι  αρχίζω και γράφω, σκέφτηκα πως έχω ένα στίχο και δε ξέρω τι να τον κάνω. Αν είχα σπουδάσει μάρκετινγκ θα ήξερα, αλλά δεν θα είχα τον στίχο. 

- οι ποιητές του σήμερα έχουν γνώση της παρακμής τους - 

Το λέω αυτό, γιατί δεν είμαι σίγουρος τι σκεφτόταν ο Σαχτούρης όταν σ' ένα περίπτερο στη Φωκίωνος Νέγρη, οδηγούσε τη δαγκάνα του μηχανήματος καρφί στο κεφάλι ενός λούτρινου λαγού. (Απίστευτο που μόλις τώρα, μια μητέρα φώναξε Μίλτο, όχι στα βαθιά). Ένας σκύλος δείχνει να διστάζει να μπει στο νερό. Γυρίζει στους λουόμενους και κάνει παράπονα πως η θάλασσα έχει βρομίσει αντηλιακό. Τους κυνήγησε με τις πέτρες κι όταν τους έδιωξε ήρθε κι έκατσε δίπλα μου. Φέρε μια τζούρα, μου 'πε. Μου 'σπασες τη μύτη. Του είπα κράτα το, θα φύγω. Τα ποιηματάκια μου και σ' άλλη παραλία.

ε όχι και αλογομούρης

Δεν πιστεύω στο τζακ ποτ του έρωτα

αρνούμαι να τον σκεφτώ κλεισμένο

σε μια σιδερένια κληρωτίδα

να τον γυρίζει μια μοντέλα

να τραβάει ένα μπαλάκι και ν' αναφωνεί:

πρώτο τυχερό γράμμα για σήμερα: το ''εψιλον''

Δεν πιστεύω στο ''άχαστο'' του καπιταλισμού

μοιάζει με ένα διπλό ημίχρονο / άσσο τελικό

που για να κερδίσεις θέλει πληροφόρηση εκ των έσω

μα εγώ θέλω να σαλτάρω

στο τερέν σαν τον Jimmy Jump

να ξεριζώσω τα μάτια του διαιτητή

και με τις κάρτες από το τσεπάκι του

να χαράξω στις καρδιές των παικτών ''διεκόπη''.

κέρδη με ουρά - χαρταετού

η τύχη του πρωτάρη - ντίλερ

ένας στους τρεις κερδίζει - ο τέταρτος

ξύσε ξύσε ξύσε ξύσε το μυαλό

βροχή τα γκολ και τα εξιλαστήρια

τον είπαν κουλοχέρη για να νομίζεις πως είναι αδύναμος

το χέρι που δε βλέπεις είναι στη τσέπη σου

ο πιο σίγουρος τζόγος η δουλειά

αναρωτήθηκες ποτέ γιατί τα σκυλιά αράζουν έξω από προποτζίδικα;

πώς ένας πατριώτης έβγαλε μηνιάτικο το 2004;

(ήταν ντροπή να μη ποντάρει ότι θα πάρει το κύπελλο η Ελλάδα)

μεταπτυχιακό στη θεωρία παιγνίων

παίζει στο ΚΙΝΟ τα νούμερα από την κάρτα του ΟΑΕΔ

και η κλάψα τζόγος είναι

-μου το 'μαθε ο πατέρας μου / του το 'μαθε το καφενείο-

χρωστάω του Σουρούνη ένα κέρασμα

978 960 03 1204 1

καρέ ζερό οι φίλοι

σεβάλ η σύντροφός μου

ποιος ποντάρει ορφανά στην εποχή μας;

Αστραγαλισμός στην αρχαία Ελλάδα

(κι ας ακούγεται βέβηλο ή προκλητικό)

δεν πιστεύω στην προϊστορία

αλλά όλα δείχνουν πως το μουντιάλ θα το πάρει η Βραζιλία.