Στην αγκαλιά σου, μια καινούρια ζωή γλίστρησε.
Ένιωσε το υγρό σου σμάλτο στην πλάτη.
Σου χάρισε το πρώτο της κλάμα, ως δώρο.
Στην αγκαλιά σου, ένας ποιητής άφησε την τελευταία του πνοή.
Ένιωσε να του καίει το κρανίο, το πολυκαιρισμένο σου οξύ.
Σου χάρισε λίγη από τη λάμψη του και έφυγε.
Έτσι κι εμείς - μπανιέρα- σε κατουράμε και σε χύνουμε,
ως άλλο ένα σιχαμένο σύνορο, μεταξύ ζωής και θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου